Hayret! Türkiye'deki siyasi gelişmelerden karamsarlık hissedeceğimi zannederken, nedense iyimser ve optimizm tarafım ağır bastı. “Bunlar hayra alamet şeyler!” sizin de kaç zamandır duymadığınız parlak gelecek kuruntuları gibi ama, olsun. Ne zararı var? Harekette bereket vardır. Karışmadan, bulanmadan ve taşlar yerinden oynamadan durulma olmaz! Yetmiş sene yuvarlanıp ancak dibe vuran taşlar bile yok mu?

 

Muhalefete ait çay ocağı, pastane, güzellik salonu, yerel idarelere bağlı fen işlerine kayyım atandıktan sonra, iş parti merkezlerini işgale dayandı. “Nasıl olsa bir şey olmuyor!” aymazlığı iktidarın kısa vadeli kazanımları için en güçlü dayanak. Başarı hanelerinde ne kadar ucuz şeylere düştüklerinin farkında değiller.

 

Biz değil, iktidar partisi mensupları bile “Yahu yanlış yapıyoruz! Elaleme rezil olduk!” diyorlar. Ekonomiden sorumlu Bakanın yüzünden düşen bin parça. İBB Başkanı krizinin faturalarını daha ödeyemedi, ne yapsın? Saray'ın keyfemayeşa harcamalarına dağlar dayanmaz!

 

Seçimlerde kaybedilen belediyelere çökmeyi herkes kanıksadı da, anamuhalefetin bütünüyle ortadan kaldırma teşebbüsü uluslararası siyasi gözlemcilerin dikkatine takılıyor. Çin, İran ve Rusya'da sık görülen ve seçim adı verilen uygulamalara tek parti ile girip oyların yüzde seksenini almak, yabancı olduğumuz şeyler değil. Şu an Saray'ın verdiği garip görüntü de bu. Ama bunlar hayra alamet! Kötü ve tükenmiş iktidar ana muhalefeti, uyuşukluktan kurtarmakla kalmayacak, hem lider hem de kendi içinden yeni bir rüzgar sahibi yapacak.

 

Bu hareketlilik herşeyden çok anamuhalefetin kalp-ritim bozukluğuna iyi geleceğe benziyor. Birkaç haftadır iç piyasadaki oksijeni İsrail-Filistin işgüzarlığı tüketince, ana muhalefet parti başkanı da telaşa kapıldı. Halbuki ne güzel orta sahadan gelişine vurduğu toplarla iktidarın defansını mermi budalasına çeviriyordu. Ne oldu da “Gazze'ye gidelim!” demeye başladı, anlayamadık. Eğer bu satırların yazarını takip edip kulak verseler, “Do not be idiot, please!”, budala olma be azizim, ısrarlarının sebebini anlayacaklar ama, heyhat nerde o irfan nerede o farkındalık!

 

Anamuhalefetin yakaladığı tırmanış trendini sürdürmesinin yegane çözümü iktidar ve Saray'ın ucuz ayak oyunlarına gelmemesine bağlı. Ortadoğu'nun şu an en az ihtiyaç duyduğu şey, dilleri beyinlerinden büyük ve iç siyasette vıcık vıcık çamura yatan köhne ve demode lider tipi. Ana muhalefet Saray ve iktidarı yoğun ateş altında tutmak gibi bir el üstünlüğüne sahip. Aman bunu kaybetmeyin!

 

İktidar ve iktidar ortağı bundan böyle yeni bir doğum yapamayacak kadar tükenmiş durumda. Daha önceleri bir yıllık, altı aylık veya aylık ürettikleri stratejiler hafta ortasında havlu atıyor. Bırakın dökülsün, bırakın tükensinler. Damla damla eriyen bir iktidarın çöküş hızına katkıda bulunmak her muhalefete ve her nesle nasip olmaz. Tadını çıkarmaya bakın!

 

Saray eski İBB Başkanı'nı içeriye atınca rahat edeceğini ve bir sonraki seçimde kazanmayı garantilediğinden çok emindi. Yok yerde, orantısız devlet gücü ile yüklendiği muhalefeti mağdur duruma düşürüp kendisine yeni bir rakip daha edindi. İçeri atsa bir dert atmasa ayrı bir dert. Şu an üstünde tepindiği Ana muhalef liderini de içeri tıksa yeni ve genç bir rakibin çıkmayacağını kimse garanti edemiyor Putin'in yaptığı gibi bütün rakiplerini onuncu kat balkondan atacak hali yok herhalde.

 

Saray'ın propaganda ekibi de şaşkın. Geçtiğimiz hafta içlerinden biri “Artık kenara çekilme zamanı geldi!” demekten kendini alamadı. Herhalde onlar da içlerinden gelen  “Artık kaybediyoruz!” endişelerini aşamıyor olmalılar. Adrenalin dengemi altüst edip iyi kolesterolümü tavan yaptıran “Hayra alamet şeyler” işte bunlar!